บอกเล่าประสบการณ์ การทำวิจัย

แก๊ง....บอสเก้งทีม (วิ่งสู้ฟัด)

        ขอบคุณอาจารย์เก้งมากนะคะ ..ตลอดระยะเวลา ๔ เดือน ที่ต้องคอยดูแลพวกหนู อาจารย์ไม่เคยบ่นเลยสักครั้ง แม้แต่เวลาส่วนตัว ที่อาจารย์ต้องเสียสละ ปอยส่างลองจะสำเร็จไม่ได้ ถ้าไม่มีอาจารย์ช่วยชี้แนะ ตลอดจน ผีตาโขน ของ Ying Bun ครูมาโนชของ Korakot Vittayanugon บุญกลางบ้านของ Mint Mommam กรมหลวงชุมพรของ FairyFair Nikornnarunath ลอดโบสถ์ของ Kangpla Zx  ไทโซ่ของ Daw Sineha Wongphakdee ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่มอบให้กัน ก่อให้เกิด #แก๊งค์บอสเก้งทีม #อาจารย์เป็นบอสที่น่ารักที่สุด โดยเฉพาะช่วงโค้ง ๑ เดือนสุดท้าย อาจารย์ต้องเห็นหน้าพวกหนูจนเอียน จนถึงวันนี้วันที่ทุกคนประสบความสำเร็จ #ขอบคุณช่วงเวลาที่ดีอาจารย์เปรียบเสมือนเป็นศูนย์กลางและแสงสว่างของพวกเรา :)
                  บอกเล่าประสบการณ์การทำวิจัย ..ที่ต้องเผชิญ...

วันส่งรูปเล่มวิจัย

 ก่อนอื่นต้องขอเล่าสักนิด... ว่าพวกเรานั้นต้องผ่านด่านอะไรกันมาบ้าง

เพราะ 7 คนเรา บอกได้เลยว่า อยู่คนละกลุ่ม ไม่ได้สนิทอะไรกันมากมาย ทำให้ยากต่อการพูดคุย แต่มันเริ่มต้นจากการที่ ต้องคอยถามว่าวิจัยแต่ละคนไปถึงไหนแล้ว...บวกกับคอยดูว่าอาจารย์ว่างตอนไหน ต้องมีการนัดแนะกัน เป็นเรื่องเป็นราว เพราะไม่มีใครกล้าไปหาอาจารย์เดี่ยวๆ ยกเว้นพี่กด ที่พอจะสนิทสนมบ้าง

          จากนั้นก็ต้องเริ่มคุยกัน เพราะไปเดี่ยวๆท่าจะรอดดยากก...แถมตลอดระยะเวลาที่ทำ ไม่เคยนัดกับอาจารย์เลยว่าจะเข้ามาหา เพราะกลัว (อะไรไม่รู้ คิดไปเอง) กว่าจะจูนกันติดก็ใช้ระยะเวลาพอสมควร

ช่วงแรกๆนั้น หายหน้าไปเลยจ้า... แทบไม่โผล่มาให้อาจารย์เห็นเพราะยังไม่ได้ทำ เดือนแรกผ่านไป มาเดือนที่ 2 ชักไม่ได้การละ.... เลยรีบปั่นซะ!!!! เป็นการส่งวิจัยครั้งแรกที่โคตรจะตื่นเต้น เพราะ อาจารย์ปล่อยให้เราพูดอยู่คนเดียว แล้วก็ยิ้มตามสไตล์ (มาดเค้าเลย) ไปไม่ถึง 10 นาที แนะนำปรับ เพิ่ม แล้วประโยคเด็ดที่สุด คือ “เมื่อไหร่จะเอาบท 3มาให้ผมดู”  โอ้ไม่นะ  โลกทล่ม ฟ้าทลาย ความเครียด!!!!!!!!!!บังเกิด อารมณ์แบบว่า อาจารย์แกล้งเรารึเปล่าเนี่ย บท2ดูผ่านๆ แล้วให้ทำบท 3 คอตกกลับมา ผ่านไป 1 อาทิตย์ รีบทำบท 3 อย่างลนอ่า เพราะคิดว่าเราช้ากว่าเพื่อน ไปส่งปุ๊ป เหมือนเดิม ให้ตายเหอะ คือ “เมื่อไหร่จะเอาบท 4 มาให้ผมดู”  ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ

กลับมาด้วยความชอกช้ำ น้อยเนื้อต่ำใจ อาจารย์แกล้งชัวร์ ไปถาม มิ้น บัน ก้างปลา กด แฟร์ ดาว ก็บอกว่าอาจารย์ยังไม่ปล่อย ให้ทำบท 2 อยู่เลย เนี่ย..แก้กันตั้งหลายรอบแล้ว ดูดิอาจารย์เขียนให้เต็มเลย

เท่านั้นแหละ...น้ำตาแตกเลยยย 555 (ทำไปได้) ทำไมอาจารย์ไม่เขียนให้เราเลย ไม่เคยโดนแก้ แล้วมันคืออะไร ใจตุ้มๆต่อมๆ ตอนนี้ชักอยากจะบ้าแล้ว แล้วคือขอดูบท 4 ทั้งที่เพื่อนยังอยู่บท 2 ความจริงมันคืออะไร อยากจะถามอาจารย์ตรงๆว่า แกล้งกันรึเปล่าเนี่ย เลยคิดไปต่างๆนาๆ

ย้อนไปยัง ตอนช่วงปิดเทอมที่ไปปรึกษา ตอนแรกจะทำภิกษุณี แล้วเปลี่ยนมาเป็นปอยส่างลอง อาจารย์แนะให้ลงพื้นที่ ที่เราบ้าไปไกลยันแม่ฮ่องสอนได้ ก็เพราะ อาจารย์ไฟเขียว “ไปเลย คุณ!!!!” จากนั้นก็หวังอ่านะ เพื่อนก็บอกว่าประเพณีจ๋าอย่างนี้ อาจารย์เก้งชัวร์ แต่ปรากฏว่า ก่อนวันประกาศที่จะได้ใครเป็นที่ปรึกษาที่บอร์ด อ.เก้งโพสลงในเฟสบุ๊คตัวเอง ว่า

          “นิสิตที่ทำงานนิพนธ์ ๘ เรื่องต่อไปนี้คุณถูกเลือกโดยอาจารย์กรุณาหาข้อมูลเข้าไปคุยกับอาจารย์ได้ที่ QS๒-๓๑๗ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เรื่อง หลวงเตี่ย, บุญกองข้าว, ขนมหวานงานแต่ง, มาลัยสามชาย, ไทโส้, ครูมาโนช ผีตาโขน และลอดโบสถ์ ขอแสดงความยินดีกับคุณทั้ง ๘ ด้วยครับ คุณได้ไปต่อ........”

          คือ ไม่มีชื่อเราไง .. แต่ปรากฏว่าที่บอร์ดมีชื่อเรา ช๊อคเลย!!!!  มันคืออะไรอ่า ประกอบกับที่รุ่นพี่ ที่เคยเล่ากันสืบทอดต่อๆๆๆ (สปอย..ว่างั้นเถอะ)มาว่า ถ้าเรื่องไหนไม่มีอาจารย์ท่านใด สนใจ อาจารย์ที่ต้องรับคืออาจารย์เก้ง....ปอยส่างลอง ไม่มีใครอยากได้ ให้ตายเหอะ (นั่นเป็นที่มาว่าทำไมช่วงแรกถึงไม่กล้าไปหาอาจารย์)

          พอมีอคติปุ๊ป ความคิดอกุศลปั๊ป ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ฟ้าช่างกลั่นแกล้ง (จินตนาการล้ำมาก คิดหลายตลบ) แล้วก็คิดมาว่า ประชดเลยดีไม๊ ไม่ไปหาซะเลย ไม่เอาแล้ว ไม่ทำแล้ว สะใจ5555 (คิดได้ไงวะ โคตรปัญญาอ่อนเลย)

          แต่สุดท้าย ก็หนีไม่พ้น เพราะวันที่ 1 กันยายน 2556 ต้องไปค่ายอาจารย์สกุล ...ที่ปรึกษาเป็นนักกิจกรรมตัวยง  มีรึจะพลาด......ความซวยมาเยือนโดยแท้ ฮือออออ.... ก่อนไป เลยไม่ได้นอนทั้งคืน เพราะปั่นวิจัย ตั้งแต่วันพฤหัส เย็น จนถึงตี 4 ของวันเสาร์ หูตาแหก ปริ้นงาน 108 แผ่น สำเร็จตอนตี 4 (แต่ที่ปรึกษาไม่ได้สั่งนะ แต่มันเป็นฟิววว ที่แบบว่า จิตสำนึกล้วนๆๆเพราะถ้าไม่ทำ คงจะไม่กล้าสู้หน้าา)

         เพราะอาจารย์เคยบอกไว้คราวก่อน ว่าครั้งหน้าจะขอดูทั้ง 4 บท ประจวบเหมาะกับเพื่อนร่วมทีม ก้างปลา ไปหาอาจารย์ ก็เลยมาบอกว่าจะดูให้ที่ค่าย เราก็เลยติดสอยไปด้วยเลยจ้า เพราะไม่กล้าโทรหา ไม่เคยนัด ไปแต่ละครั้งถามเพื่อนทั้งนั้นนนน

โคตรจะตื่นเต้นนนนนอ่า เพราะพอเจอหน้ากันปุ๊ป อาจารย์ถามเลยวิจัยไปถึงไหนแล้ว..เป็นไปตามคาด555 “อ่อ หนู เอามาให้ดูด้วยค่ะ” อาจารย์คงจะงง ความรู้สึก บอกตามตรง โคตรจะกลัวเลย เพราะ ตั้งแต่ส่งงานมา ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่อาจารย์ตรวจละเอียด แบบทุกหน้าเลยอ่าาาา เป็นการดูงานนอกสถานที่ดูให้ตั้งแต่อยู่บ้านบึง ลากยาวววมาถึง ปั๊มตรงระยอง ผลสรุปการส่งบท 4 ครั้งแรก โดนขีดลากยาวเลยยยจ้าาาาา 555 ไปสรุปมาใหม่ โดยให้ไปดู บท 3 แล้วสิ่งที่ปรารถนามากที่สุด คือลายมือของอาจารย์...จัดเต็มเลย คราวนี้ เขียนทุกหน้า พับทุกหน้า ขีดทุกหน้า เอาให้เพื่อนดู มีแต่คนตกใจ!!! แต่เราแทบจะกรี๊ดดดด รู้สึกดีมาก ที่ไม่แปลกแยกจากเพื่อนแล้วว

       และแล้วความรู้สึกที่กดดันมาเป็นเวลานานหลายวัน หลายสัปดาห์ ความน้อยเนื้อต่ำใจ  ความไม่เข้าใจ ได้ถูกปลอดปล่อยซะที เพราะที่เราเป็นทุกข์เพราะคิดไปเองทั้งนั้น..มโนล้วนๆๆ จินตนาการได้ปวดตับมากกก

แล้วนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่เราตัดอคติออกจากใจได้...ข้อค้นพบที่ได้จากการศึกษา คือ อาจารย์เป็นคนที่ ใจดีมากกก คอยช่วยเหลือ กระตุ้น เพื่อให้เราจะไม่ต้องไปลำบากตอนหลัง อาจารย์เขาก็พูดกับทุกคนเหมือนกัน แต่เพื่อนเขาไม่ได้คิดมากไง ขำๆๆไป มีเราคนเดียวที่ปัญญาอ่อน บ้าจี้ตาม
หลังจากนั้นก็ไปหาเรื่อยๆ ไม่ทำให้เสร็จทีเดียวเหมือนตอนแรก ดูบรรณานุกรม ฟอร์เมท คำผิด ใส่รูป การอ้างอิง (จัดกันเข้าไป ไม่รู้จะเป๊ะไปไหน)

.. แต่ผลตอบแทนที่ล้ำค่า เกินคุ้มคือ เราเสร็จวิจัยแล้วววว เสร็จแบบงงๆ เสร็จแล้วหรอ???? บ้า ไม่จริงมั๊งง แล้วจากนี้อีกเป็นเดือนจะทำอะไรอ่า ..งงๆๆ กับชีวิต จะดีใจก็ไม่ใช่ เพราะเพื่อนยังไม่เสร็จ หรือว่างานเราไม่มีคุณภาพ หว่า???

ถามอาจารย์...ก็บอกว่าจะดูอะไรอีก..ค่อยให้แก้พร้อมเพื่อนทีเดียว...จึงเป็นที่มาให้เราทั้ง 7 ได้มา สนิทกัน เพราะไม่มีไรทำไง เลยไปป่วนเพื่อน คอยบิ้ว เหมือนที่อาจารย์ทำ ช่วยดูของกันและกัน ส่งกันไป ส่งกันมา ดูให้หน่อย เพราะอาจารย์เริ่มให้ตรวจกันเองละ....

หายใจเข้าก็วิจัย หายใจออกก็วิจัย ที่ปรึกษาวิจัยเราสุดยอด ไม่หลับไม่นอนไปกะเราด้วย บอสใคร ใครก็รักนะคร๊ะ!! แหม่....

จากนั้นมีการพัฒนารวมตัวกัน....โดยครั้งแรก ไปหาอ.ที่คอนโด ซึ่งอ.เพิ่งกลับจากการไปหาหลานที่ศรีราชามา ก็ 3 ทุ่มละ แล้วก็ไม่บ่นเลย ถึงจะไม่ใช่เวลาราชการ จึงเป็นที่มาของการเรียก

"บอสเก้ง"

มีครั้งแรก ก็ต้องมีครั้งที่ 2 รอบนี้ไปกันพร้อมหน้าพร้อมตา ยันเที่ยงคืน

จากนั้นก็เริ่มใช้ชั้น 3 เป็นฐานที่มั่นบัญชาของพวกเรา เดินกันให้พื้นมันแว๊บบ ชั้น3 เด็กอาจารย์เก้งครอง555

               อาจเป็นเพราะอาจารย์เป็นคนให้ใจเราก่อน พอเปิดใจ ทุกอย่างมันเลยดูง่ายไปหมด ทุกคนสามารถคุยกันแบบเปิดอก จากเกร็งๆๆกัน ตอนนี้ไม่มีแล้ว เป็นไม่แกรงใจ แทน อาจมีเล่นกันจนเลยเถิด เพราะบอสเรา โคตรวัยรุ่น...แล้วอาจารย์จะคอยเล่าประสบการณ์ชีวิตให้ฟัง ว่ากว่าจะมาถึงวันนี้ต้องพบเจออะไรมาบ้าง ทำไมถึงชอบทำกิจกรรม ทำไมได้เป็นอาจารย์ ตลอดจนเรื่องจิปาถะยันความรัก บอกหมด...ภาพที่เรามีอคติ หายไปหมดเลยยย กับเพื่อนก็เช่นกัน คนนั้น คนนี้ มันเปลี่ยนไปเลย เรากลับ ไปพบเหรียญอีกด้านนึงของเค้า

“แท้จริงแล้วกำแพงที่สูงชัน เราเป็นคนสร้างขึ้นมาเอง

แล้วตอนนี้เราสามารถทุบกำแพงทิ้งได้แล้ว”

คุยกันตลอดช่วงทำวิจัยผ่าน Facebook

          บัน หญิงที่มีพัฒนาการความสวยจากหลังตีนเป็นหน้ามือ จุดเริ่มต้นที่คุยกันคงมา

จากที่ เป็นช่วงที่บันต้องไปลงพื้นที่ผีตาโขน บันมาถามว่าตอนลงพื้นที่ทำไง เป็นอย่างไรบ้าง ส่วนเราก็ขอดูวิจัยบท2 ของบัน ซึ่งตอนนั้นเรายังไม่ได้เริ่มทำเลย แม้แต่พิมพ์คำว่าบทที่2 ต้องขอบคุณเธอจริงๆที่นำบท2 มาให้ดูเป็นแนวทางว่าจะควรทำอะไรดี จากนั้นก็ติดต่อประสานกันเรื่อยๆ นัดไปเจอ อาจารย์พร้อมกัน แลกงานกันดู ส่งไปส่งมาอยู่อย่างงั้นอ่า เป็นคนที่แอ๊คถีบตัวเองพอตัว ที่สำคัญใจถึงพึ่งได้

 มิ้น สาวพนัส ได้รับการขับเคี่ยวโดยตรงจากหญิงบัน วิจัยเธอแน่นอนมาก หนังสือไม่มี วิจัยเล่มเดียว นอกนั้นอินเตอร์เน๊ตหมด คุยกันตอนแรกช่วงนั้นยังไม่มีข้อมูลที่จะเขียน แต่พอเธอฮึดสู้เท่านั้นแหละ ผ่านไป 2 อาทิตย์ เธอก็สำเร็จบท3  นับถือในความพยายามจริงๆๆ
                      เขาเป็นแก๊งค์ดูโอ้ เพราะมี 2 คน เฮฮาไปไหนไปกัน ใจๆ เห็นเที่ยวๆอย่างนี้ แต่วิจัยไม่มีทิ้ง เพราะตลอดช่วงการทำวิจัย เราเห็นตลอด เห็นถึงความตั้งใจของเค้า เฟสบุ๊ค ออนกันทั้งวันทั้งคืน เพราะต้องคุยกัน ส่งงาน เมาส์มอย มิ้นจะอารมณ์ประมาณเด็กน้อย ไม่คิดเยอะ ส่วนบันจะโลกสวย เขาทั้ง 2 ให้ใจเราก่อน ไม่น่าเชื่อว่าจะมาจูนกันได้

          แฟร์ เป็นหนึ่งคนในเอก ที่เรานับถือมาก เพราะเห็น ชี สวยๆอย่างนี้ ยืนด้วยลำแข้งตัวเองนะคร๊ะ ทำงานด้วย เรียนด้วย ตั้งแต่ปี 1 คือ ทำได้ไง แล้วพัฒนาตนเองขนาดไหนกว่าจะย้ายมาอยู่ภาคปกได้ เป็นคนน่ารัก งุ้งงิ้ง เห็นแล้วมีความสุข เห็นราศีคุณนายมาแต่ไกล คอยถามไถ่กันตลอดช่วงระยะเวลา และเป็นคนที่ให้คำแนะนำเราในเรื่องการจัดหน้า ฟอนต์ การอ้างอิง ในเบื้องต้นให้เราสามารถไปต่อยอดได้ นับถือหลวงเตี่ยมาก และที่สำคัญเป็นคนจริงจังกับงาน นี่แหละเธอ...ยกนิ้วให้

          กด ในบรรดาเพื่อนคนนี้แหละ สปอร์ตสุดๆๆๆ เป็นคนที่ห่วงทุกอย่าง คนรอบข้าง เด็กกิจกรรม รักการเตะฟุตบอล ก่อนที่ทำงานร่วมกัน แอบมีหมั่นไส้เล็กน้อย เพราะเป็นคนที่เข้าถึงอาจารย์ง่ายสุด เพราะทั้ง2 ได้ผ่านประสบการณ์ อะไรหลายๆอย่างมาร่วมกัน กดเป็นคนที่คิดเยอะ ดูหลายแสตป จนเพื่อนมองว่าเป็นคนคิดมาก แต่จริงๆแล้ว เขาเป็นคนละเอียดอ่อน ใจๆคนนี้แหละ

          ก้างปลา หนึ่งในบุคคลที่เคยแอบไม่ชอบหน้า 55 แต่พอได้คุย เธอเป็นคนที่น่าคบมาก ทัศนะคติ การมองโลก เขาจะก้าวหน้าไปกว่าเรา เป็นคนพูดเสียงดัง เปิดเผย มารู้ตอนหลัง ก้างมาบอกเราตอนไป คอนโด อ.เก้ง เปิดใจคุยกันว่า เคยไม่ชอบหน้าเราเหมือนกัน เพราะคิดว่าเรา เอาแต่เพื่อนตัวเอง เห็นแก่ตัว ชอบซุ่ม ทำให้เราได้เรียนรู้ว่า ใช่ว่าเราจะไม่ชอบคนอื่นได้อย่างเดียว มีคนที่ไม่ชอบเรามีอีกตั้งเยอะ ก้างปลาเหมือนเป็นกระจกที่สะท้อนให้เราดูตัวเอง ว่าข้อเสียบกพร่องเราคืออะไร ทำให้เรามานั่งทบทวนว่า มันเป็นไปตามที่เขาพูดหรือเปล่า การมองโลกของเราในจุดนี้ จึงพัฒนาได้อีกขั้นหนึ่ง ที่อย่ามองคนแต่ภายนอกรวมกับเอาอคติมาเป็นตัวนำ

          ดาว  เป็นคนที่เสียงหวานมาก เวลาคุยด้วยแล้วช่างลื่นหู เธอคนนี้เขาเป็นเด็กหลังห้อง ตอนเรียนเลยไม่ค่อยเจอกัน พอได้มาอยู่ทีมเดียวกัน ก็เลยได้คุยกันมากขึ้น ตอนปรับทุกข์กันเรื่องวิจัย  คอยถามสารทุกข์สุขดิบตลอด และนัดกันไปหาอาจารย์ด้วยกันจะได้มีเพื่อน ชวนกันทุกอาทิตย์แต่ไม่เคยได้ไปพร้อมกันเลยซะงั้น555 ดาวจะก้าวช้าที่สุด แต่สุดท้ายเราก็มาถึงฝั่งพร้อมกันได้ เคี่ยวกันไปหลายยก 

 สุดท้ายเราก็สามารถหล่อหลอมกันได้ ภายใต้ชื่อ...แก๊งค์ บอสเก้งทีม

                                                      และแล้วความเป็นจริงก็ใกล้จะมาถึง ที่สุดของบอส คือนัดรวมกันมาติว ประหนึ่งสอบแอดมิดชั่น เก็งกันว่าอาจารย์แต่ละท่านจะมาแนวไหนนน

             

นัดกันติว สอบจบงานนิพนธ์

ประกาศจากอาจารปัทวีค่ะ!!

วิจัยใครที่ไม่ปรากฏอยู่ ณ ที่นี้ ไม่ต้องตกใจนะเพราะอาจารย์เอากลับไปอ่านที่บ้านอย่างละเอียดแล้ว ขอให้เพื่อนๆเตรียมใจให้พร้อมสำหรับวันพุ่งนี้

ปล.เตรียมกระดาษทิชชูมาซับด้วยค่ะ อิอิ

หญิงบัน ดีใจกับวิจัย

ประกาศลำดับการเข้าสอบปากเปล่า งานนิพนธ์ กลุ่มศาสนา สอบห้อง QS2-505

วันที่ 14 ตุลาคม 2556 เวลา 8.30 น.เป็นต้นไป ในวันสอบให้นิสิตแต่งกายด้วยชุดนิสิตให้เรียบร้อย

1. นางสาวศิริรัตน์ ตุลาชีพ อาจารย์ที่ปรึกษา อ.ปัทวี
2. นายเจตน์ ตันติวณิชชานนท์ อาจารย์ที่ปรึกษา อ.ขันทอง
3. นางสาวสุภาวดี ขวัญม่วง อาจารย์ที่ปรึกษา อ.ปัทวี
4. นางสาวสวรรยา ฉุนพ่วง อาจารย์ที่ปรึกษา อ.พิชญรัตน์
5. นายทินกร เกษรจันทร์ อาจารย์ที่ปรึกษา อ.ขันทอง
6. นางสาวจุฬาลักษณ์ ปรีชล อาจารย์ที่ปรึกษา อ.ปัทวี
7. นางสาวบัณฑิตา บุญช่วย อาจารย์ที่ปรึกษา อ.ปัทวี
8. นางสาวสุมณฑา อุทัยบุรมย์ อาจารย์ที่ปรึกษา อ.ขันทอง
9. นางสาวศุภมาศ อัครชัยพัฒนา อาจารย์ที่ปรึกษา อ.ขันทอง
10. นางสาวช่อกนก มั่นโพธิ์ศรี อาจารย์ที่ปรึกษา อ.พิชญรัตน์
11. นางสาวพาขวัญ ปาณวร อาจารย์ที่ปรึกษา อ.พิชญรัตน์
12. นางสาวปิยพร นิกรนฤนาถ อาจารย์ที่ปรึกษา อ.ปัทวี
13. นางสาวรุ่งอรุณ สิริกมลทรัพย์ อาจารย์ที่ปรึกษา อ.พิชญรัตน์
14. นางสาวดาวรุ่ง วงศ์ภักดี อาจารย์ที่ปรึกษา อ.ปัทวี
15. นางสาวณรีมาศ สังวรกาญจน์ อาจารย์ที่ปรึกษา อ.ขันทอง
16. นายกรกฎ วิทยานุกรณ์ อาจารย์ที่ปรึกษา อ.ปัทวี
17. นางสาวทัตชญา ฐิตจิระภา อาจารย์ที่ปรึกษา อ.พิชญรัตน์

 และแล้ววันนี้ก็มาถึง ตอนอยู่หน้าห้องรู้สึกกดดันมาก.. มิ้นคนแรก เจตน์ แล้วก็เราคนที่3 พอเข้าห้องปุ๊บ ทุกอย่างมันดูสบาย เรื่อยๆๆ เราพูดคนเดียว งัดเอาประสบการณ์ ความรู้ที่มีเอาออกมาใช้ให้หมด มันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด อ.เขาถามในเนื้อหาของเรา และที่ดีใจคือ สามารถตอบคำถามของอาจารย์ขันทองได้ ว่า เนื้อหานี้อ้างมาจากไหน อยู่หน้าที่เท่าไหร่ มันแบบ ฟินนนม๊ากกกก ออกมาแบบตัวปลิวเลยยย

                  วันที่รอคอยมานานแสนนาน..........ก็ถึงฉากอวสานกันซะที เมื่อประมวลดูภาพรวมแล้ว มันเป็นเหตุการณ์ที่ผ่านไปเร็วมาก แต่ ณ ช่วงเวลานั้น การผ่านไปแต่ละวันมันช่างยากซะเหลือเกิน

ข้อค้นพบที่ได้จากการศึกษา

1.           วิจัยมันเป็นอะไรที่ต้องทำด้วยตัวเอง เพราะคนอื่นเขาไม่รู้กับเรา มันไม่เหมือนกับรายงานที่ทำเป็นกลุ่ม แล้วแบ่งหัวข้อกัน ทุกคนก็จะรู้กันเฉพาะหัวข้อตัวเอง ซึ่งมันไม่ใช่กับวิจัย เพราะมันเป็นของเราจะต้องรู้ทั้งหมด  

2.           ดังนั้น....ทุนที่ดีที่สุดของการทำวิจัยคือ ต้องหาข้อมูล ที่เกี่ยวกับเรื่องของเราให้ได้มากที่สุด ไม่ว่าจะ จากพี่กูเกิล หอสมุด และ!!!ยกให้เป็นฮีโร่เลย...คือ 

ไทริส....ช่วยได้มาก (แต่ตอนนั้น..ยังไม่รู้ไง เลยต้องเหาะไปสำนักหอสมุดแห่งชาติ โน่นนน55)

3.           ที่สำคัญจะต้องไปพบที่ปรึกษาบ่อยๆ เพราะท่านจะให้เครื่องมือในการสร้างทางที่จะไปต่อได้ เมื่อถึงทางตัน (และอย่าเอาแต่คิดว่า ,ไม่เสร็จ ไม่กล้าไป ,กลัว ,เดี๋ยวไป ,ไม่กล้าคุย,ไม่อยากแก้,เบื่อ)

4.           จะทำให้สำเร็จได้ต้องอยู่กับมันจริงๆ อย่าทิ้งไว้นาน เพราะทิ้งเมื่อไหร่ นั่นเท่ากับว่า เราต้องจุดไฟเผา วอร์มเครื่องตัวเอง กันยกใหญ่ แต่พอทำแล้วมันจะไหลมาเรื่อยๆ จนไม่กล้าหยุด เพราะ กลัวว่าเดี๋ยวจะไปต่อไม่ได้  (ทำจนข้ามวันข้ามคืนเลยทีเดียว)

5.           ที่สำคัญต้องทุ่มเท และอย่าท้อ อย่าบั่นทอนจิตใจตัวเอง และต้องจัดการกับอารมณ์ต่างๆที่เข้ามาให้ได้ มันจะเป็นจังหวะที่ปัญหาทุกอย่างมารุมเร้าสุมๆกันไปหมด

ข้อแนะนำสำหรับการศึกษาครั้งต่อไป

หาเรื่องที่สนใจ หาข้อมูล วางแผน ลงมือทำ อย่าขี้เกียจ !!!!!! แล้วจะสำเร็จดังที่ปรารถนา

ทำกรอบรูปที่ระลึก ให้อาจารย์...เก็บเงินคนละ 45 บาท

อาจารย์ชอบหงส์ เลยจัดให้!!!!

วันที่เรามีวิจัยเป็นของตัวเองก็มาถึง มานั่งถักเปียกัน เพื่อจะถ่ายรูปกับวิจัยที่รัก........ 

#บอสเก้งทีม #เอ๊ะๆๆๆ!!!ทีมนี้มายังไง #บอสเราเจ๋งเน๊อะ พากันเกาะขอนไม้ขึ้นฝั่งแล้ว#ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนนะคร๊า #สลายโต๋

 จากนั้นจึงเป็นการเลี้ยงส่งครั้งสุดท้ายที่ร้านรีเลค...

โดยเราทั้ง 6 ซึ่งเป็นหญิงสาวขนขบวนกันขึ้นรถอาจารย์ โดยมีน้องกวาง สาวน้อยน่ารักไปด้วย โดยให้กดชายหนุ่มเสียสละขับซี ไปคนเดียว5555

อิ่ม!...อร่อย!...กับที่ปรึกษาวิจัยที่รัก...บอสเก้งทีม...โย้วววๆ...!

 งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ...........แต่มิตรภาพ

ที่ได้มา จะไม่มีวันลืมเลือน... วิจัยที่รัก!!!!!!!!!!!!!

ความในใจจากอาจารย์ปัทวี............

            อาจารย์ต้องขอบใจพวกเราทุกคนที่ไปเลี้ยงอาหารมื้อค่ำอาจารย์กับลูกสาวเมื่อวานนี้ อาจารย์ดีใจที่ได้เป็นที่ปรึกษางานนิพนธ์พวกเราทุกคน ทุกคนตั้งใจทำงานที่อาจารย์แนะนำ ถึงแม้ว่าจะแก้งานกันกี่รอบ กี่รอบ ก็ไม่เอ่ยปากบ่น (ให้อาจารย์ได้ยิน) เกรดที่ออกมาอาจจะไม่เป็นที่พอใจของพวกเราบ้าง ในการทำงานข้างหน้าในอนาคต ขอให้พวกเราคิดไว้เสมอว่า "ขนาดวิจัยที่ว่ายาก ลำบาก น่าเบื่อ ฯลฯ" ยังผ่านมันมาได้ นับประสาอะไรกับปัญหาที่เราจะเจอในอนาคต ขอให้พวกเราทุกคนจงมุ่งมั่น และตั้งใจทำในสิ่งที่ตนเองฝัน และไปให้ถึงฝันของตนเอง ขอให้พวกเราทุกคนโชคดีนะครับ...ขอบใจที่พวกเราได้มาร่วมกันสร้างประวัติศาสตร์ชีวิตอีกบทหนึ่งร่วมกันครับ............ 5 พฤศจิกายน 2556