________. (2525). คู่มือบรรพชาอุปสมบท ฉบับกรมการศาสนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.
คูณ
โทขันธ์. (2545). พุทธศาสนากับสังคมและวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
จุฬาลักษณ์
สีดาคุณ. (2556). ประเพณีไทย.
วันที่ค้นข้อมูล 7 กรกฎาคม 2556, เข้าถึงได้จาก http://personal.swu.ac.th.
ธวัช ปุณโณทก.
(2522). ความเชื่อพื้นบ้านอันสัมพันธ์กับวิถีชีวิตในสังคมอีสาน ในวัฒนธรรมพื้นบ้าน: คติความเชื่อ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชำเลือง วุฒิจันทร์ และคณะ. (2525). คู่มือการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน.
สำนักงาน เสริมสร้าง เอกลักษณ์แห่งชาติ.กรุงเทพฯ: บริษัทประชาชน.
ประเทือง
คล้ายสุบรรณ. (2531). วัฒนธรรมพื้นบ้าน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์เคล็ดไทย.
ประสาท
หลักศิลา. (2520).
“ข้อคิดเรื่องพิธีกรรม” มิตรครู. กรุงเทพฯ: แพร่วิทยา.
ปรีชา
นุ่นสุข.
(2528). ประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมประเพณีไทย. นครศรีธรรมราช:
ศูนย์วัฒนธรรม ภาคใต้
วิทยาลัยครูนครศรีธรรมราช.
แปลก
สนธิรักษ์. (2515). พิธีกรรม และ ประเพณี. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ ไทยวัฒนา พานิช .
ดนัย
สิทธิเจริญ. (2535). สาระทางการศึกษาในกระบวนการส่างลองของชาวไทยใหญ่ในจังหวัด แม่ฮ่องสอน. สาขาวิชาการศึกษานอกระบบ, บัณฑิตวิทยาลัย,
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พระครูปลัดชินกร
แก้วนิล (จริยเมธี).
(2550). การเปลี่ยนแปลงความหมายและคุณค่าของปอยส่าง ลองในสังคมไทยใหญ่ปัจจุบัน.
หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาพุทธศาสน ศึกษา,
บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พระครูพุทธศาสน์โศภณ
(แคล้ว สุสํวุโต).
(2530). การบรรพชา อุปสมบท. กรุงเทพฯ : การศาสนา.พระครูอรุณธรรมรังสี. (2539). มนต์พิธีแปล. กรุงเทพฯ : อักษรสมัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2543).
พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่
9. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2553). สอนนาค-สอนฑิต
ชีวิตพระ-ชีวิตชาวพุทธ.
พิมพ์ครั้งที่ 13. กรุงเทพฯ:
บริษัทธรรมสารจำกัด.
พระมหาหรรษา
นิธิบุณยากร.
(2545). วิกฤติพุทธศาสนา:
ศึกษากรณีการบรรพชาเป็นสามเณรใน ประเทศไทย (2523
- 2543). วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาพระพุทธ ศาสนศึกษา, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระราชวิสุทธิเวที (บุญมา คุณสมฺปนฺโน ป.9). (2518). ระเบียบปฏิบัติของชาวพุทธ. กรุงเทพฯ: ส. สมบูรณ์ การพิมพ์.
พระสรพงษ์ สอนทวี. (2554). สภาพแวดล้อมทางบ้าน
วัด โรงเรียน และลักษณะทางจิตที่เกี่ยวข้อง กับการปรับตัวของสามเณรในกลุ่มโรงเรียนพระปริยัติธรรม
แผนกสามัญศึกษา.หลักสูตร ปริญญา วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต,
สาขาวิชาการวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พระสวัสดิ์ เฉิดฉิ้ม. (2548). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการปรับตัวของสามเณร
ในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนก สามัญศึกษา. หลักสูตรปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาจิตวิทยาชุมชน, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พระโสภณคณาภรณ์ (ระแบบ ฐิตญาโณ). (2528) พระพุทธศาสนาปริทรรศน์.
กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ มหามกุฏราชวิทยาลัย.
พระเอกชัย พัฒนะสิงห์. (2550). ความเชื่อ ค่านิยม ความคาดหวัง และเจตคติของชาวพุทธที่มีต่อการ บรรพชาอุปสมบทตามประเพณีไทยในพระพุทธศาสนาในอำเภอเมืองจังหวัดขอนแก่น. ปริญญา การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาจิตวิทยาการศึกษา, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พุทธทาสภิกขุ.
(2549). บวชทำไม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สุขภาพใจ.
ภารดี มหาขันธ์. (2532). พื้นฐานอารยธรรมไทย. กรุงเทพฯ: โอ. เอส. พริ้นติ้ง เฮาส์ จำกัด.
ภิญโญ จิตต์ธรรม. (2522). ขนบธรรมเนียมประเพณี. สงขลา : มงคลการพิมพ์.
มณี
พยอมยงค์. (2530). ความเชื่อของคนไทยใน วัฒนธรรมพื้นบ้าน : คติความเชื่อ. กรุงเทพฯ
: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทวีศักดิ์
ใหม่ประยูร. (2546). การพัฒนาจริยธรรมเยาชนด้วยการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน ศึกษา กรณีวัดสมศรี บ้านโคกสี ตำบลบ้านค้อ
อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. หลักสูตรปริญญา ศิลปะศาสตร
มหาบัณฑิต, สาขาไทยศึกษาเพื่อการพัฒนา, สถาบันราชภัฏเลย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2524). พจนานุกรมศัพท์สังคมวิทยา อังกฤษ-ไทย. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.
ราชบัณฑิตยสถาน.
(2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คพับลิเดชั่นส์ จำกัด.
วิชาภรณ์
แสงมณี และประเสริฐ ลีลานันท์. (2525). ประเพณีและกฎหมาย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ เมืองสยาม.
สถาบันวิจัยสังคม
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. (2551). ไทใหญ่ ความเป็นใหญ่ในชาติพันธุ์: เชียงใหม่.
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส. (2539). สารานุกรมพระพุทธศาสนา ประมวล จากพระนิพนธ์. พิมพ์ครั้งที่ 2.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
สมัย สุทธิธรรม. (2531). ปอยส่างลอง. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.
สริวัฒน์ คำวันสา. (2543). ประวัติพระพุทธศาสนาในประเทศไทย. กรุงเทพฯ:
โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์ ราชวิทยาลัย.
สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคเหนือ. (2542). กรุงเทพฯ: มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคาร ไทยพานิชย์.
สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดแม่ฮ่องสอน.
(2549). ประวัติศาสตร์วัฒนธรรมจังหวัดแม่ฮ่องสอน.
สุชีพ
ปุญญานุภาพ.
(2514). พจนานุกรมศัพท์พระพุทธศาสนา.
กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เฟื่องอักษร.
________. (2539). พระไตรปิฎกสำหรับประชาชน. พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การ ศาสนา.
พระไตรปิฎกภาษาไทย
ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระวินัยปิฎก
มหาวรรค ภาค 1. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
สุเมธ เมธาวิทยกุล. (2532). สังกัปพิธีกรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
สุนทรียา
สุนทรวิภาต. (2529). ความสำคัญของการบวชในพระพุทธศาสนาที่มีผลต่อสังคมไทยใน ปัจจุบัน: ศึกษาเฉพาะกรณีในกรุงเทพมหานครและจังหวัดสุพรรณบุรี.
วิทยานิพนธ์ อักษรศาสตรมหาบัณฑิต,
สาขาวิชาศาสนาเปรียบเทียบ, มหาวิทยาลัยมหิดล.
เสถียร โกเศศ.
(2524). วัฒนธรรมเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ:
บรรณาคาร.
เสถียรพงษ์
วรรณปก.
(2541). สามเณร : เหล่ากอแห่งสมณะ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ ราชวิทยาลัย.
เสาวลักษณ์ อนันตศานต์. (2517). วรรณกรรมของไทย เรื่อง ขุนช้าง ขุนแผน. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ การศาสนา.
องค์การบริหารส่วนตำบลทุ่งยาว. (2556). ข้อมูลทั่วไปตำบลทุ่งยาว. วันที่ค้นข้อมูล 2 เมษายน 2556, เข้าถึงได้จาก. http://www.tambol.com/xyz/intro1.asp.
อมรา
พงศาพิชญ์. (2533). ความเชื่อและศาสนาในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
อุทัย
หิรัญโต.
(2526). สารานุกรมศัพท์สังคมวิทยา-มานุษยวิทยา. กรุงเทพฯ:
โอเดียนสโตร์.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น